Ook voordat er van Erwin Mortier (1965) één letter wordt gepubliceerd, is hij al schrijver. Als hij op zijn elfde dagelijks zijn geboortedorp Nevele, 10 kilometer ten westen van Gent, moet verlaten om naar school te gaan, is dat voor hem een enorme schok. Die schok kan hij alleen overwinnen door systematisch een dagboek bij te houden om zijn paradijselijke jeugd in taal te herscheppen. Dat dagboek is meer dan inventaris van wat hem allemaal overkomt: Mortier vult de pagina’s van zijn grote schriften met stukken over het wereldraadsel, de aard van de taal en stilistische oefeningen. Het zijn de aanzetten geworden van zijn latere romans, gedichten en verhalen.

Na zijn humaniora studeerdeMortier kunstgeschiedenis aan de Universiteit van Gent en behaalde hij ook een diploma psychiatrisch verpleegkundige. H ij was gedurende de jaren negentig als kunsthistoricus verbonden aan het museum voor de psychiatrie, Dr. Guislain. In die periode schrijft hij bijdragen voor het dagblad De Morgen en literaire tijdschriften als De Gids, De Revisor, het Nieuw Wereld Tijdschrift en Optima. Sindsdien 1999 leeft hij van zijn pen. Hij schreef inmiddels vier romans, enkele dichtbundels, een essaybundel en een hoorspel, ontving diverse prijzen en werd genomineerd voor de Libris-Literatuurprijs en de AKO-Literatuurprijs. Op dit moment neemt hij, als Stadsdichter van Gent , de kans waar om het publiek te tonen dat poëzie niet zo ontoegankelijk is als men vaak denkt. Dichten is een van zijn grote liefdes.

Mortier debuteerde In 1999 met de romanMarcel, die ondermeer werd bekroond met de Gerard Walschapsprijs, de Van der Hoogtprijs en het Gouden Ezelsoor. De roman speelt zich af in Vlaanderen en geeft een prachtig sfeerbeeld van een oude Vlaamse familie. Een jaar later verscheen Mijn tweede huid (2000), een mooie roman over een jongen die opgroeit en wiens liefdesleven ontluikt. Opnieuw mooi van sfeer en prachtig geschreven. Voor de dichtbundel Vergeten licht uit 2001 ontving Mortier de C. Buddinghprijs 2002 van Poetry International Rotterdam voor het beste Nederlandstalige poëziedebuut . Eveneens in 2001 zond de Vlaamse openbare omroep een hoorspel van hem uit: Sterrennacht, geënt op de Drie zusters van Tsjechov. In zijn derde roman Sluitertijd uit 2002 kijkt hij vol nostalgie terug op een kindertijd in België. In 2003 verscheen de essaybundel Pleidooi voor de zonde en in 2004 de dichtbundel Nog kraakt het ons.

In zijn nieuwste roman/novelle Alle dagen samen beschrijft Mortier zeven dagen uit het leven van een jongen van vijf, wiens overgrootvader stervende is. Met een prachtig gevoel voor sfeer, met verfijnde details, humoristisch en tragisch tegelijk, beschrijft Erwin Mortier de schittering en de craquelé van het leven.